Przewidywany czas czytania to 4 minuty.
Każdy z nas kocha wycieczki, filmy akcji, gdzie bohaterowie wybierają się na misje w poszukiwaniu skarbów, czy coraz to popularniejsze programy, gdzie, a to podróżnik pokazuje niezbadane rejony tego świata, albo gwiazdy czy uczestnicy traktują wycieczkę jako grę o naprawdę wielkie pieniądze. No właśnie czas zagrać w podróżników, którzy poszukują skarby, artefakty, za które dostaną punkty i profity. Czas zagrać w „Ekspedycja” wydawnictwa REBEL.pl
Ekspedycja – Reguły gry
Każdy z graczy otrzymuje 3 podróżników i startowe wyposażenie w postaci jednego zegarka. Losowo wybrany pierwszy gracz otrzymuje kości i losuje pierwszą lokalizację, w której ekspedycja będzie się odbywać. Podczas swojej tury uczestnik wysyła swoich podróżników do obozu, na wyprawę i do wykopaliska. Żeby było ciekawie, to część decyzji o rozmieszczeniu podejmujemy sami, ale w ciemno.
Drugim zadaniem uczestnika w swojej turze, to rzut kośćmi, ich manipulacja i pozyskiwanie korzyści. O co chodzi? Rzucamy kośćmi i od tego co wyrzuciliśmy, sprawdzamy, czy możemy wziąć coś z obozu, wykopalisk, albo podczas swojej wyprawy. Problem w tym, że możemy brać tam, gdzie stoją nasi podróżnicy i pod warunkiem, że wyrzucone symbole nam na to pozwolą. Manipulacja kośćmi natomiast polega na tym, że kosztem jednego zegarka możemy ustawić sobie kostkę na wybrany symbol, co na pewno pomoże w pozyskaniu, artefaktu, wyposażenia, czy bonusu (punkty, mapa, wirtualna kość)
Na początku to będzie trudna wyprawa, ale kiedy zbudujecie swoje silniczki, a wirtualne kości dołożą wam kolejne symbole, to wyprawa będzie coraz prostsza. Wyposażenie pozwoli wam na bonus, pod warunkiem, że dobierzecie do tego artefakt zdobyty w wykopalisku, a wyprawa pozwoli wam na kolejne punkty, mapy, czy ukryte artefakty. Mapy służą do zdobycia tajemniczych punktów za skompletowanie wypisanych w mapie artefaktów. Sekretne artefakty natomiast służą jako Jokery. Kosztem trzech kostek można sobie dobrać zegar, który jest solidną pomocą 🙂
Ostatnią fazą gry, to sprzątanie po sobie i przygotowanie gry kolejnemu z graczy. Grę kończymy w sytuacji, gdzie stos obozowiska lub jeden ze stosów wykopalisk zostanie wyczerpany, albo jeden z podróżników zakończy wyprawę w dwóch lokalizacjach. Następuje finałowe podsumowanie punktów i najbogatszy w punkty zostaje mistrzem ekspedycji.
Ocena gry Ekspedycja
Wygląd jest bardzo familijny i bardzo klimatyczny, więc jeśli chodzi o wygląd, to jest na czym zawiesić wzrok, bo i okładka i rozłożona gra bardzo dobrze wygląda. Komponenty są bardzo dobrej jakości i bardzo wytrzymałe, więc sporo mogą przetrwać. Jedynie co może z lekka irytować to mnogość tych materiałów, co powoduje, że przygotowanie gry jest czasochłonne i zdarzały się przypadki, że już na tym etapie były pomysły o rezygnacji i wyjęciu czegoś prostszego.
Ta gra nie jest trudna, tylko na trudną wygląda. Instrukcja jest napisana przejrzyście i ma zasady, które można w dość łatwy sposób przyswoić. Wszystko, na co trzeba zwrócić uwagę, to: czasami dobrze obstawić, dobrze wyrzucić i dobrze się obłowić w artefakty, wyposażenie, profity i inne bonusy. Na początku większość może wyglądać jak loteria, ale im dalej grasz, tym masz łatwiejszą grę. Z biegiem rozgrywki budujesz taki silnik, że ta wyprawa o dziwo jest coraz prostsza i jeszcze bardziej ekscytująca. Tu mam troszkę zarzut, bo oczekiwałem, że gra będzie szła torem od błahostki, do wyzwań. Że z rozwojem „mojej postaci” rozgrywka będzie się coraz bardziej komplikować. Szkoda, że gra idzie metoda od trudności, do prostoty.
Ponarzekać jeszcze?
Mam jeszcze dwa zarzuty, które powodują to, że dość rzadko do niej sięgam. Po pierwsze, długość gry. Moim zdaniem rozgrywka jest nieco przydługa jak na grę familijną. Downtime (czas oczekiwania na własną turę) z przebiegiem gry jest coraz dłuższy i sorry, ale można się zniechęcić i odejść od stołu.
Może te kłopoty z downtime i zniechęcającym czasem gry nie byłyby kłopotem, gdyby Ekspedycja posiadała interakcję pomiędzy graczami. Niestety, tu jej brak. Jedynie co robimy, to przygotowujemy sobie grę, gramy, sprzątamy po sobie i przygotowujemy poletko kolejnemu z graczy. Żadnych sojuszy, czy szkodzenia rywalom nie ma tylko „Każdy sobie rzepkę skrobie”. Kiedy ty grasz, pozostali sobie mogą obiad ugotować i nic im się nie stanie. Tu też mam zarzut.
Na koniec
Ta gra jest dobrym przykładem gry dla dzieci, czy gry planszowej, która mogłaby zainteresować światem gier planszowych. Bardzo ładnie i klimatycznie wyglądająca gra familijna o prostych zasadach i pełnej losowości. Rozgrywka, która z biegiem gry jest bardziej rozbudowana, bardziej satysfakcjonująca. To nie jest hit, gdyż nie jest to gra porywającą. To jest gra, która jest dziwna. Dzieciaki często pokazują to pudełko do gry, ale ja i moi nastoletni znajomi często przerywali rozgrywkę. Jest to po prostu za długie i zbyt nużące w oczekiwaniu na własną turę. Polecam ten tytuł jako grę dla dzieci.
