Przewidywany czas czytania to 3 minuty.
Przewidywany czas czytania to 3 minuty.Mroczna historia o przetrwaniu za wszelką cenę i nierównej walce z przeciwnościami losu. Mowgli wychowany w dżungli przez zwierzęta zmaga się z potężnym wrogiem — i własną człowieczą naturą.
Mowgli, jako nowa wesja Księgi Dżungli
Zabierając się za ten film oczekiwałam czegoś typowo familijnego. Jednak powiedzenie, że Mowgli to bajka pokroju Disneya dla dzieci jest w pełni błędne. Już od pierwszych minut napotykamy się z brutalnością.
Całość bardziej przypomina thriller z elementami gore niż przygodową produkcje. Widzimy krew, głębokie rany, rozdarcia. Z pewnością nie nadawałyby się dla dzieci.
Być może reżyser nie mógł się zdecydować do jakich odbiorców kieruje film? Nie znam odpowiedzi na to pytanie, ale z pewnością coś poszło nie tak.
Fabuła
Film opowiada o Mowglim- ludzkiem dziecku wychowanym przez watahę wilków w indyjskiej dżungli. Chłopiec od najmłodszych lat poznaje twarde, czasem wręcz brutalne prawa obowiązujące w dżungli wraz z pomocą niedźwiedzia Ballo i pantery o imieniu Bagheera. Akceptują go wszystkie zwierzęta z wyjątkiem jednego – przerażającego tygrysa Shere Khana. Jednak kiedy Mowgli staje twarzą w twarz ze swoimi ludzkimi „braćmi”, okazuje się, że w dżungli mogą czaić się o wiele większe niebezpieczeństwa.
Problematyka
Mowgli nigdy nie czuł się w pełni częścią dżungli, nie odnajduje się też pośród ludzi. Teraz musi stawić czoło niebezpieczeństwom czyhającym w obu tych światach, a przede wszystkim odnaleźć siebie.
Reżyser zagłębia się w tematy porzucenia, strachu, odmienności, czy nieakceptacji. Nie powiedziałabym, że uczy, ale porusza ważne wartości typu rodzina, przyjaciele czy miłość co można uznać za spory plus.
Charakter filmu
Dzieło stworzone przez Serkisa posiada coś, czego brakuje ciut starszej wersji: zacięcie artystyczne. Ten odrobinę kameralny obraz, ogląda się bez znużenia. Historia jest ciekawa i wciąga widza.
Dla osób lubiących thrillery, ale w głębi duszy będących miłośnikami Disneya to idealne połączenie.
Wyraźnie zawiodłam się zakończeniem. Wrażenie, że wszystko dzieje się za szybko towarzyszyło mi przez cały trzeci akt. Niektóre sceny były wyjęte z kontekstu, innych rozwiązań trzeba było się domyśleć. Przydałoby się te dwadzieścia minut więcej w celu lepszego wytłumaczenia, ale jako tako da się bez nich obyć.
„Mowgli: Legenda Dżungli” to lekko chaotyczny film, mimo to przyjemny do oglądania. Producenci pomieszali ze sobą świat dziecka i dorosłego, tworząc tym coś zupełnie nowego. Dobrze dopasowana muzyka, mimika aktorów podkładających głos „wyświetlana” na pyskach zwierząt oraz świetny scenariusz mówią same za siebie. Fakt, niektóre kadry są tak skomponowane, że wyglądają jak wycięte z filmu Disneya, ale całość jest utrzymana w zupełnie innej tonacji.
Warto?
Produkcje uważam za udaną, choć osobiście wole klasyczną wersję od Disneya.Jestem jednak pewna, że pośród użytkowników Netflixa z pewnością znajdą się widzowie, którzy z chęcią sięgną po mroczniejszą wersję historii Mowgliego.
[wp-review]
Obejrzyj w serwisie Netflix!
