Przewidywany czas czytania to 2 minuty.
Przewidywany czas czytania to 2 minuty.Pewnego razu załatwiając ważne sprawy na mieście, skusiłem się zagrać w zdrapki. Miałem farta, bo za pierwszym razem udało mi się wygrać 50 zł. Przeznaczyłem to na „15 gier” firmy Aleksander, którymi się bardzo rozczarowałem. Więc reszte postanowiłem wydać na kolejne losy. Szczęście mi dopisało i kupiłem grę Wielki Biznes, którą dla Was dziś recenzuje.
Zawartość Pudełka
- Tekturowa plansza
- 4 pionki
- Karty szansy
- Karty własności
- Kasa w 8 nominałach
- Kartka instrukcji
Reguły gry
Jeżeli graliście w Eurobiznes lub w Monopoly, to możecie sobie ten punkt artykułu odpuścić, ponieważ zasady są bardzo podobne. Każdy gracz na start otrzymuje kwotę $3000, a jego celem jest pomnażanie jej, poprze kupowanie państw oraz doprowadzenie do bankructwa przeciwników. Uczestnik, który zatrzymał się na czyimś polu, ma zapłacić właścicielowi określoną kwotę. Jeżeli ktoś zdobył wszystkie karty jednego koloru, może poświęcić swoją kolejkę na kupno domków lub hoteli, które zwiększają wartość danego pola. Po wejściu na pole szpital tracimy 2 kolejki, ale możemy zarabiać na swoich państwach. Natomiast, gdy wejdziemy na pole więzienie to czekamy 3 kolejki i tracimy wszelkie możliwości biznesowe. Wygrywa najbogatszy gracz.
Co o tym sądzę
Wydałem na tę grę 39 zł, myśląc, że będzie to coś dobrego. Po otworzeniu dosyć długiego pudełka zobaczyłem kartkę instrukcji obsługi. Przeczytałem ją i mało co zrozumiałem. Planszę i wszystkie pozostałe elementy gry zastałem bez jakiegokolwiek segregatora. Wszystkie banknoty i karty były przechowywane za pomocą przeciętnych gumek. Pionki, domki i kostka były w woreczkach, więc łatwo jest je zgubić i dosyć szybko się niszczą. Podczas rozgrywki było kilka sytuacji dyskusyjnych, o których informacji nie było w instrukcji, a jak już były, to napisane w mało zrozumiały sposób. Moim zdaniem reguły są za bardzo przekombinowane. Karty szansy są kiepsko przygotowane, ponieważ są w dwóch taliach: pozytywne (z 1 kartą negatywną) i negatywne (z pozytywną kartą), więc nie ma takiej ekscytacji z wyciągania karty ze znakiem zapytania, jaką miałem podczas grania w Eurobiznes. Jedynie graficy komputerowi się postarali, tworząc przyjemne rysunki.
Nie polecając:
Nienawidzę bylejakości oraz prac i produktów wykonanych na odwal. Niestety szacunek do materiałów, mało zrozumiała instrukcja gry, skopiowane zasady Eurobiznesu, z przewidywalnymi kartami szansy nie zadowoliły takiego miłośnika gier typu Monopoly, jakim akurat jestem. Jeżeli robimy tego rodzaju grę inspirując się planszówkowym bestsellerem, to róbmy ją tak, by zrozumiał ją każdy: dzieciak, nastolatek, jak i dorosły. Nie spodobało mi się i dlatego, mój Wielki Biznes poszedł w odstawkę. Jeżeli poszukujecie tandetnej taniochy, to szczerze polecam Wam tą grę.
[wp-review]
