Bojack Horseman - Od milionera do zera

Przewidywany czas czytania to 4 minuty.

Zdarzały się w mojej karierze – serialowego wyjadacza, przypadki poważnych, trzymających w napięciu albo bardzo wymagających produkcji. Takie seriale mają swoje plusy i minusy, ale po pewnym czasie mogą stawać się męczące lub nudne. Tak było w moim przypadku i jakiś czas temu postanowiłem obejrzeć coś lżejszego. Na początku mój wybór padł na Rick & Morty, kreskówkę dla starszych widzów, która była swego czasu bardzo popularna i mówiło się o niej wszędzie. Rick i Morty byli ciekawi, miejscami zabawni, ale to nadal nie było to czego szukałem. Wtedy ktoś polecił mi serial Bojack Horseman twierdząc, że jest warty obejrzenia. I właśnie wtedy, dosłownie się zakochałem.

Back in the 90’s I was in a very famous TV show – Bojack Horseman

Ale zaczynając od początku. W latach dziewięćdziesiątych tytułowy Bojack – koń zachowujący się jak człowiek, grał w sitcomie pt. ,,Rozbrykani”. Dzięki roli najzabawniejszej postaci szybko stał się rozpoznawalny, zarobił mnóstwo pieniędzy i postawił willę w Los Angeles. Boskie życie, mogłoby się wydawać. Jednak akcja serialu dzieje się 20 lat później. Bojack niedługo skończy 50 lat. W swojej willi mieszka sam, nie licząc jego ,,najlepszego kumpla” Todda, który całe dnie śpi na kanapie. Podobno znalazł się tam podczas jakiejś imprezy i tak już został. Z Princess Carolyn, swoją dziewczyną i agentką, Bojack przestaje się dogadywać. Mówiąc o niej coś więcej, jest straszną pracocholiczką. Mimo, że głównych bohater od czasów Rozbrykanych nie zagrał w żadnej produkcji, Princess Carolyn nieustannie próbuje znaleźć dla niego rolę. Koń z braku innych zajęć poświęca czas na siedzenie w domu i spożywanie przeróżnych trunków, aby odsunąć od siebie problemy. Wtedy pojawia się dla niego szansa na pieniądze, rozgłos i sławę. I jak z czegoś takiego nie skorzystać.

Powrót w wielkim stylu

Otóż niespodziewanie do Bojacka odzywa się stary znajomy, kierujący wydawnictwem na skraju bankructwa. Znajduje on w gwieździe Rozbrykanych doskonały materiał na bestsellerową autobiografię. Najpierw Bojack jest zachwycony pomysłem i już planuje przyszłe wywiady i pisanie dedykacji. Natomiast mija trochę czasu, a nadal nie powstał nawet jeden rozdział książki. Oprócz lenistwa i braku weny, głównego bohatera dotykają także inne problemy. Jeden z nich to Mr. Peanutbutter, czyli idealne przeciwieństwo Bojacka. Jest zadbany, pozytywnie nastawiony do świata, obraca się w wyższych sferach, jego sitcom cały czas jest dobrze odbierany przez widzów i długo można by jeszcze wymieniać. Pewnie przez swój niezachwiany optymizm jest postacią, która szczególnie działa mi na nerwy. Zdesperowany Bojack, po długich namowach, postanawia zatrudnić ghostwritera. Osobą, która opisze całe życie wygasłej gwiazdy, okazuje się Diane Nguyen – mająca wietnamskie korzenie pisarka. Jej praca nad książką rozpoczyna nowy rozdział w życiu każdego z bohaterów. Zupełnie nieprzewidywalny rozdział.

Zwierzęta też mają uczucia

I chociaż nie każdy bohater jest kotem, psem, czy koniem, to wszystkich łączy jedna rzecz – nikt z nich nie ma prostego życia. Bojack całe życie szuka odpowiedzi na pytanie: Czym jest szczęście? Todd, którego wszystkie szalone pomysły na wielki biznes i opuszczenie kanapy kończą się porażką. Diane, zupełnie nie odnajdująca się w LA. Princess Carolyn, której praca zaczyna wchodzić w życie prywatne. I Mr. Peanuttbutter… on akurat patrzy na świat przez różowe okulary i nie zamierza ich zdejmować. Bojack Horseman śmieszy, nawet bardzo, ale też smuci. Sprawia, że los bohaterów nie jest obojętny dla widza. Od strony animacji i dubbingu, do rysunków nie można się przyczepić. Moim zdaniem do postaci Todda został idealnie dobrany Aaron Paul, znany np. z roli Jessie’go Pinkman’a w Breaking Bad. Spora ilość sezonów i odcinków w nich zawartych jest stanowczo na plus. Muzyka dobrze pasuje do klimatu. Według mnie serial jest wart obejrzenia przez osoby, które potrzebują nowego spojrzenia na rzeczywistość i otaczający ich świat. Miejscami potrafi naprawdę poruszyć.