Bokeh – Ładnie opakowane pudełko… szkoda, że puste

Przewidywany czas czytania to 3 minuty.

---

Bohaterowie filmu Bokeh- Riley (Matt O’Leary) oraz Jenai (Maika Monroe kojarzona z produkcji takich jak „TAU” czy „Piąta Fala”) wyruszają w romantyczną podróż na Islandię. Na miejscu okazuje się, że jako jedyni przetrwali tajemniczą apokalipsę.

Brzmi jak ciekawy kąsek dla fanów post-apo czy sci-fi, nieprawdaż? Niestety, nie do końca. Prawda jest taka, że dwójkę bohaterów można by zastąpić parą kamieni, a produkcja za bardzo by nie ucierpiała. I bez tego momentami mamy wrażenie, że oglądamy film przyrodniczy zamiast fabularnego.

Zarys fabuły Bokeh?

W sumie na powyższym musiałabym skończyć opis filmu, żeby nie zaspoilerować fabuły, gdyż dałoby się zamknąć ją w jednym, niekoniecznie złożonym, zdaniu. Po trailerze można było się spodziewać powolnej akcji, jednak nikt nie przewidział jej braku. Film się po prostu dłuży. Owszem, realizm w produkcjach post-apokaliptycznych jest ceniony, aczkolwiek tutaj stał się nudny i zwyczajnie męczący.

Reżyserowie Geoffrey Orthwein oraz Andrew Sullivan niezwykle realistycznie oddają czynności bohaterów. Chodzenie. Przejażdżka autem. Jedzenie. Sen. W ten sposób towarzyszymy bohaterom w ich codziennym-niecodziennym życiu do tego stopnia, że ucieka nam i tak znikomy wątek fabularny. Nawet nie zauważamy, kiedy zaczynamy ziewać.

Apokalipsa

Widzom nie jest dane poznać przyczyny apokalipsy, na co wielu liczyło po obejrzeniu zwiastunu. Koniec świata? Kosmici? Niee. Błysk… i tyle- na nic więcej nie możemy liczyć.

Pochwalić mogę realistyczną reakcję bohaterów, kiedy rano zastają pustą ulicę, telewizja nie nadaje, a ich bliscy nie odbierają telefonów. Tutaj smaczny kąsek dla wszystkich preppersowych dusz- kiedy orientują się, że ich życie nie wróci do normy zbyt prędko, zaczynają planować i gromadzić zapasy, tak jak pewnie postąpiłaby większość z nas na ich miejscu.

Zdjęcia

Nie można też zapomnieć o przepięknych zdjęciach. Islandia sama w sobie zapiera dech w piersi. Smaku dodaje ciekawa praca kamery oraz efekt nagrywania „z ręki”, gdyż Riley dokumentuje całą podróż swoim aparatem. Razem z przyjemną muzyką, może nie wybitną, gdyż soundtrack nie zapada w pamięć, pozwala widzowi na wewnętrzne wyciszenie.

Pierwsze wrażenie

Produkcja Bokeh nie zmieniła mojego wyrobionego już po 10 minutach zdania, uznałam że cudowne zdjęcia i piękni, młodzi aktorzy mogą być tylko przykrywką dla płaskiej fabuły. Skłania do przemyśleń? Owszem. Czy konieczna było do tego 1.5 godzinna produkcja? Nie. Krótkometrażówka by wystarczyła. Naprawdę.

[wp-review]