Przewidywany czas czytania to 3 minuty.
Przewidywany czas czytania to 3 minuty.W tym felietonie pogadamy o tym, jak to jest być młodzieżowym. I od razu zaznaczę, nie jest to artykuł skierowany wyłącznie do grupki nastolatków, ale przedstawienie omawianego zjawiska, także dla osób, które beztroskie lata młodości, mają już za sobą.
Okazuje się, że nawet takie media jak na przykład telewizja, niepoprawnie definiują ,,młodzieżowość” przez co starsze osoby, wyrabiają sobie niepochlebną opinię na temat młodzieży. Postaram się przedstawić to zagadnienie z punktu widzenia młodego człowieka, a nie zespołu telewizyjnych ekspertów.
Ach, ta młodzież…
Zacznijmy wpierw od tego, co to w ogóle znaczy być młodzieżowym. Zawsze gdy słyszę to stwierdzenie, do głowy przychodzi mi robienie sobie niezliczonych ilości selfie, zdjęć w lustrze, używanie ,,młodzieżowego słownictwa”, chwalenie się ciuchami, aktywność na Facebooku, Instagramie itp. Dla niektórych osób takie zachowanie może wydawać się głupie, czy bezsensowne.
Bo po co na przykład przekazywać wszystkim, że właśnie biegamy, jemy kanapkę, czy jedziemy pociągiem? Dlaczego zamiast robić coś produktywnego, nastolatkowie wolą włóczyć się po mieście? Cóż, niektóre z tych przykładów dziwią nawet mnie.
Starsi ludzie rzeczywiście mogliby by mieć problem ze zrozumieniem zachowań młodszego pokolenia, ale ja po części się z nim identyfikuje, więc nie powinno mnie dziwić coś, co jest powszechne dla wielu ludzi w moim wieku.
Nie wszyscy są młodzieżowi!
Choć świetlane czasy telewizji już dawno się skończyły, a ludzie w różnym wieku coraz chętniej wybierają internet jako jej zamiennik, to nadal kreuje ona opinie części społeczeństwa. Tyczy się to zwłaszcza starszych ludzi, którzy z braku innych źródeł informacji, wierzą we wszystko co serwuje im ich ulubiona stacja.
Nie winię ludzi, nie namawiam ich do edukowania się na wszystkie tematy. Winię osoby, odpowiedzialne za umieszczanie ,,młodzieżowych treści w telewizji”. Reportaże traktujące o emotikonach, czy młodzieżowym słowie roku, utwierdzają ludzi w przekonaniu, że wszyscy młodzi ludzie to stracone pokolenie. Bo przełamując stereotyp, powiem, że nie wszyscy nastolatkowie muszą być młodzieżowi.
Zwalczając stereotypy
Rozmawiałem o tym trochę z jednym z redaktorów GameBy i doszliśmy do wniosku, że po prostu nie pasujemy do obrazu dzisiejszej młodzieży. Jednocześnie nie czujemy się z tego powodu źle lub samotnie, bo istnieje duża grupa młodych ludzi, którzy także nie są młodzieżowi.
Najważniejszą rzeczą jest znaleźć kogoś, z kim będziemy się dogadywać. Takich osób na pewno nie brakuje. Natomiast jeśli nie rozumie się czyjegoś zachowania warto z nim o tym pogadać. Może wywołała je presja grupy albo trend. Ludzie potrafią poświęcić wiele, aby stać się akceptowanymi. A z krzywdzącym stereotypom, które kreują media, należy przeciwdziałać.
