Przewidywany czas czytania to 2 minuty.
Masterchef, to hit wśród telewizyjnych konkursów kulinarnych. U nas w Polsce od kilku edycji Anna Starmach, Mitchel Moran i Magda Gessler wybiera 12 kucharzy, która w coraz to wymyślniejszych konkurencjach sprawdza kreatywność kucharzy i podatność na stres. Bardzo lubię ten program, bo pokazuje pasję i to do czego ona doprowadza człowieka. Ja dziś pokażę Wam Planszową adaptację tego kulinarnego teleturnieju. Zagrajmy w Masterchef od Clementoni.
Masterchef – Skrót zasad
Każdy z graczy otrzymuje własny pionek, żetony rywali i po 6 kart, a na środku stołu układamy tabliczki z najlepszym i najgorszym daniem. Pierwszy gracz zostaje sędzią i jego zadaniem jest wysłuchać propozycji pozostałych uczestników. Propozycje, to potrawy i sposób jego przygotowania. To danie musi się składać z 4 składników z ręki 6 kart. Po Propozycjach rywale potajemnie głosują na najlepsze danie i na najgorsze danie, a sędzia wręcza najlepszemu i najgorszemu kucharzowi kartę werdyktu. Po etapie werdyktu następuje faza punktacji. Uczestnicy otrzymują punkty za typowania rywali. 1 głos, to 1 punkt, a ten, co według sędziego ugotował najlepiej zostaje sędzią.
Gra się kończy po 3 rozdaniach i do punktacji dodawane są punkty sędziego za najlepsze dania i odejmowane punkty za dania najgorsze. Najbogatszy w punkty wygrywa.
Istnieją także inne warianty gry draftowe, gdzie po rozdaniu kart wręczmy swoim sąsiadom po jednej karcie. Test Inwencji, gdzie na zakrytym obszarze kilkunastu kart najpierw wybieramy składnik główny. Następnie dobieramy do niego inne wylosowane składniki, lecz tu możemy pozwolić sobie na rezygnacje, a raczej oddanie składnika, które nie pasuje.
Najlepszym wariantem jest „Test smaku”, gdzie widząc jedynie zdjęcie potrawy i jego nazwę kolejno odgadujemy składniki. Poprawna odpowiedź to punkt, a błędna eliminuje z danej rundy. Najbogatszy w punkty wygrywa.
Ocena gry MasterChef
Graficznie się czepiać? Mamy tu raczej więcej zdjęć niż rysunków, w otoczeniu nawet przyjemnych barw i tekstury, lecz… Jedynie co tu przyciąga wzrok jeśli chodzi o okładkę, to jedynie ten logotyp. Wnętrze ma zawartość dobrej jakości, choć i tu się przyczepie do zdjęć potraw i składników. One w większości nie zachęciły mnie do podziwiania. Trochę szkoda, bo w dobie blogerów kulinarnych i miłości do gastronomii, która jest w mediach i w życiu bardzo popularnym aspektem. Instrukcja jest napisana prosto i zrozumiale.
Co do rozgrywki, to przepraszam, ale się wynudziłem. Myślałem, że jak dadzą Masterchefa, czyli dość nieprzewidywalny turniej kulinarny, to ja tę nieprzewidywalność tu dostanę. Storytelling mi tu nie pasował i nie pasuję. Ok. Opowiadanie o swoich dziełach to część tego konkursu. Ja jeszcze liczyłem na jakiś mechanizm, który będzie dotyczył wpadek w gotowaniu (Przypalenia, niedogotowania, wypadki). Jedynie co mi się spodobało i co uratowało ten tytuł od miana „Najgorszej”, to właśnie quizowy test smaku. On w dość Familiadowy sposób sprawdza naszą wiedzę i intuicje dotyczącą tych potraw.
Na koniec
Masterchef może jest niekwestionowanym hitem telewizyjnym, ale planszowa propozycja Clementoni mnie nie urzekła. Gdyby ten pomysł był innego rodzaju (Zaakceptowałbym Masterchef Monopoly, czy Trivial Pursuit), to byłbym bardziej zadowolony. Gastronomia+ storytelling i puste punktowanie, to dla mnie absolutne NIE!. Ten eksperyment się po prostu nie udał. Co innego gastronomiczna Familiada, która jest wspaniałym pomysłem ja taki dość nieudany tytuł. Jestem ostro zawiedziony.
