Smętarz dla zwierzaków - Stephen King kontratakuje

Przewidywany czas czytania to 3 minuty.

Jeśli ktoś obserwuje moje poczynania na Gameby, to wie o tym, że horrory raczej nie są gatunkiem, za którym przepadam. Ostatnio zacząłem je nawet porównywać do jazdy rollercoasterem. Przed oraz w trakcie jest to dla mnie straszne przeżycie, ale po fakcie wspominam je bardzo dobrze. Stąd, wiedziony czystą spontanicznością i brakiem pojęcia, na co się piszę, wylądowałem na seansie kolejnej adaptacji filmowej, jednej z książek Stephena Kinga. Smętarz dla zwierzaków, to oprócz Avengers: End Game, jedna z najgłośniejszych premier ostatnich tygodni. Sądząc po całkiem dobrym odbiorze ,,TO”, można by przypuszczać, że kolejny tego typu film, odniesie podobny sukces. Jednak, czy jest to horror, na który wszyscy czekali?

Smętarz dla zwierzaków – Stephen King kontratakuje

Smętarz dla zwierzaków postarał się o bardziej oryginalny wstęp niż reszta horrorów. Zwykle na początku widz dostaje solidną porcję fabuły oraz dialogów, aby mógł wszystko dobrze zrozumieć, a w późniejszym etapie filmu skupić się tylko na strasznych elementach. Tutaj sytuacja wygląda nieco inaczej. Już pierwsze minuty produkcji mogą przyprawić nas o gęsią skórkę, a nawet w przypadku gdy bohaterowie ze sobą rozmawiają, widz może zostać zaskoczony niespodziewanym jumpscare’m. Mimo, iż nie jestem fanem tego rodzaju straszenia widza, to jednak sprawia to, że w żadnym momencie filmu nie można się nudzić. Cała atmosfera produkcji sprzyja oglądaniu go z uwagą, niepewnością oraz obawą o losy bohaterów.

Las skrywa niebezpieczne tajemnice

Wszystko zaczyna się, gdy jeden z głównych bohaterów Louis Creed zostaje szefem centrum medycznego na Uniwersytecie Maine. W związku z nowym miejscem pracy postanawia on przeprowadzić się wraz z rodziną, do miasteczka Ludlow, znajdującego się w niewielkiej odległości od uniwersytetu. Wraz z żoną Rachel oraz dziećmi: Ellie i Gage’m, starają się zaklimatyzować w nowym domu. Nie można również zapomnieć o ukochanym kocie Ellie – Church’u, który także odgrywa w filmie istotną rolę. Dla dziewczynki jest to trudny czas. Zaczyna się ona coraz bardziej interesować tematem śmierci i życia pozagrobowego. Jej rodzice nie wiedzą jak opowiedzieć jej o śmierci w przyjazny, spokojny sposób. Tymczasem Ellie odkrywa w pobliskim lesie coś, co bardzo ją zainteresowało. Mianowicie chodzi o Smętarz dla zwierzaków, który istniał w miasteczku już od bardzo dawna. Skrywa on tajemnicę, o której nikt nie może się dowiedzieć.

Strachy na lachy

Zawsze mam problem z oceną horrorów. Krytycy potrafią wypowiedzieć się o nich dosyć obiektywnie, przemycając dyskretnie swoje opinie. Jednak ja, bojąc się, zamykając oczy, przez cały seans, a miejscami nawet krzycząc ze strachu, nie jestem w stanie wydać obiektywnego werdyktu. Dla mnie film okazał się dosyć miłym zaskoczeniem, na tle horrorów, w których stopniowo budowane jest napięcie. Smętarz dla zwierzaków cały czas trzyma widza w napięciu i przez ponad półtorej godziny opowiada niesamowitą historię zapierającą krew w żyłach. Niestety w niektórych momentach film bywa przewidywalny, ale nie psuje to całokształtu. Jeśli lubiliście thrillery Kinga, śmiało wybierzcie się na Smętarz dla zwierzaków.