Przewidywany czas czytania to 4 minuty.
Ja dobremu spaghetti nigdy nie odmówię. Jest to danie, które jest pyszne i wkurzające. Tak. Co w jedzeniu spaghetti jest wkurzającego? A na przykład to, że nałożenie tych nitek na widelec jest czymś trudnym. Obracasz tym widelcem i obracasz… nie lubię tego. Dzisiaj spaghetti zawitało na mój stół jako gra planszowa. Czas ją ocenić, więc zapraszam was do gry w Spaghetti wydawnictwa Granna.
Skrót Zasad Spaghetti
Przygotowanie tej potrawy jest proste. Na talerzu układamy wszystkie nitki spaghetti, a na tych nitkach pulpety. Czas rozpocząć zabawę. Losowo wybrany pierwszy uczestnik ma 20 sekund, by z talerza zabierać pojedynczo nitki. Trzeba pamiętać o tym, by to robić jedną ręką. Udany zbiór sznurówki odkładamy na swoje konto i możemy w ramach czasu zbierać kolejne. Kolejka się kończy po upływie tych 20 sekund lub wtedy gdy pulpet albo nitka ubrudzi stół, czyli wyjdzie poza obszar gry. Pulpety też można złapać, jest tylko jeden warunek. Znajdują się one na talerzu i nie dotykają żadnej z nitek.
By było ciekawie, to POLSCY autorzy przygotowali dla was 3 warianty.
a) łatwy – duży talerz, 3 klopsy
b) trudny- mały talerz, 4 klopsy
c) zaawansowany – dowolny talerz, 4 klopsy i żetony przepisów, które zdobędziemy, kiedy nasza jedna kolejka spełni wymogi danego przepisu.
Ocena
Co do wyglądu gry Spaghetti, to powiem wam, że cieszy mnie ten profesjonalizm i lekki klimat restauracyjny. Instrukcja jest napisana dokładnie. Moim zdaniem jest ona zbyt dokładna i wydaje mi się, że trochę tu nalano wody. Propsy za ilustracje i poczucie humoru dla autorów instrukcji.
Pobawiłem się, czas na ocenę. Powtórzę się po raz n-ty. Ktoś tu wiedział co zrobić, by gra był fajna. Wykorzystano oczywiście znaną zabawę z dzieciństwa i przenieśli ją na realia roku 2017, gdzie gra musi bawić i dostarczać emocji. Tym razem na warsztat wzięto nic innego, jak Bierki, czyli zabawkę za 4 zł gdzie tak jak w Spaghetti trzeba być ostrożnym i szukać dla siebie najlepszych okazji do zbioru. W spaghetti dodatkowo musicie pilnować dosyć krótkiego limitu czasowego, a niekiedy nawet pochwalić się refleksem (o pulpety mi chodzi). To jest naprawdę szalony pomysł i wspaniała zabawą. Ta gra rozwiązała problem, jaki bierki miały u siebie, chodzi mi o kultowe „Ruszyłeś!”. Tu błędy i pomyłki są zauważalne gołym okiem, więc o oszustwa tu trudno.
Obawiam się jednego. Spaghetti niestety, ale jest grą schematyczną i pomimo swojej multiwersyjności rozgrywka wygląda tak samo. Boję się, że ta cała schematyczność zabija powoli tę grę i po pewnym czasie znudzi graczy. Mnie jeszcze nie znudziła.
Na koniec
Spaghetti to udana gra zręcznościowo-familijna. Kto grał w Bierki, ten nie powinien z pojęciem reguł mieć żadnych kłopotów. Ba! Reguły są tak proste, że każdy je zrozumie. Pomysł na grę jest szalony, ta cała zabawa do najprostszych nie należy, a zabawy ona daję sporo. Aż chce się do tego tytułu wracać i grać. Czy na długo? Zobaczymy. Na dziś jestem gotów polecić wam ten tytuł. Bardzo dobry tytuł na grę familijną.
