Przewidywany czas czytania to 2 minuty.
Zgadza się, zdarzyło mi się przesłuchać piosenkę „Poka Sowę”. To jest ewidentny przykład na coś zrobione byle jak i na zasadzie „Pokaże dupę, pokażę cycki, a ludzie niech gadają, ważne, aby nazwiska nie przekręcali”. Nie rozumiem tego, lekko potępiam, ale nie chcę was tu umoralniać, umoralniać was będę w kolejnych artykułach. Tu akurat chciałem was wprowadzić w coś, co może was nieco zszokować. Uwaga! Dziś Ocenię wam kolejną część międzynarodowego hitu imprezowego. Graliśmy w tajniaków słownie i obrazowo, tym razem powrócimy do słów, lecz dodamy mnóstwo pieprzu i pikanterii. Sprawdźmy, co sądzę o grze TYLKO DLA DOROSŁYCH. Zagrajmy w grę Tajniacy: Bez Cenzury.
Skrót zasad Tajniacy Bez Cenzury
Jeśli chodzi o reguły to zmian wielkich nie ma. Przypomnę je wam za pomocą filmiku.
Ocena
Oceniając wygląd i wykonanie gry, to będę stawiał im plusy, gdyż jest bardzo dobrze. Gra jest wytrzymała, jest ona bardzo dobrze skrojona i wyrysowana (W końcu widzicie je na moich zdjęciach i filmiku). Nie rozumiem jednej rzeczy. Braku segregatora (Wypraski). Komfort przechowywania oraz estetyka byłyby na wyższym poziomie.
Ja darzę tajniaków miłością bezgraniczną. Uwielbiam ich regrywalność, mechanikę, która jest prosta w zasadach, choć to całe wyzwanie: podpowiadać za pomocą jednego wyrazu, nie jest łatwe. Ta gra dostarcza wiele śmiechu, zabawy i emocji. Bardzo dobrze, że jest ta karta zabójcy, bo gdyby nie ona, to gra tak bardzo by nie bawiła, byłaby wręcz śmiertelnie nudna. Wyrysowaliśmy sobie raz scenariusz bez zabójcy i szczerze… to nie jest to samo. Taki sobie wyścig na skojarzenia bez emocji i strachu, który dostarcza zabójca.
Teraz o tym, co oceniam na „jako-tako”, czyli neutralnie. Tajniacy bez cenzury to w większości gra na hasła wulgarne i z podtekstem erotycznym. To oczywiście utrudnia zadanie, urozmaica swoją pikanterią, ale też niektórych do tej gry zniechęca. Pamiętam jak jeden z moich testujących mi spuentował „Wieje tu gimbazą” i odszedł od stołu. Mam wrażenie, że pomysły na tajniaków się kończą i zaczynamy sięgać po taniochę, która się sprzeda. Dlaczego? Pozwolę, że wam zacytuję Pana, który JESZCZE rządzi TVP „Ciemny lud to kupi”. Trochę to żenujące i lekkie rozczarowanie mnie spotkało, choć przyznam, nieźle się w to bawiłem. Oczywiście są też inne hasła, ale te kontrowersyjne biją po oczach.
Jest jeszcze jedna rzecz, na którą się niemiłosiernie wkurzyłem: ZMARNOWANY POTENCJAŁ. Skoro poszliśmy w kierunku dupy, cycków i kapucyna (Cytuję wam hasła tej edycji tajniaków), to czemu nikt nie pomyślał o tym, że ta gra byłaby wspaniałym prezentem dla małżeństw i dlaczego do jasnego Freda (to też jest hasło) nie pomyślano nad tym, by jakoś zrobić wariant dla dwóch osób, by bawił tak jak gra drużynowa. Wielka szkoda, że nad tym nie pomyślano. Niby jest wariant na dwie osoby, lecz on u mnie się nie sprawdza i ląduje w koszu.
Na koniec
Tajniacy Bez cenzury, to kolejna część hitu, która swoją niebanalną mechaniką, gdzie reguły są proste, a zabawa jest czystym i emocjonującym wyzwaniem pełnym skojarzeń, trafień i mniej celnych strzałów. Tym razem targetem tej gry są osoby dorosłe, które mają kosmate myśli, oraz ci, co szukają w planszówkach nieco pieprzności i pikanterii. Oczywiście polecam ten tytuł. Kto wie, może taka niegrzeczna gra złapie na haczyk kolejnych miłośników naszego planszówkowego hobby, choć nadal uważam, że ta edycja jest kiczowata, tania i autorzy ewidentnie idąc na łatwiznę, poszli o jeden most za daleko. Rozczarowałem się. Dla mnie jest mało udany eksperyment, ale wiem, że zapewne znajdą się ci, co pokochają ten tytuł, tak jak ja kocham grę Tajniacy.
