Przewidywany czas czytania to 2 minuty.
Pewien czas temu recenzowałem kultową odmianę gry w makao, czyli legendarną grę UNO!, gdzie oprócz kart i kolorów były mniej i bardziej bolesne kary. Niedawno oceniłem wam UNO! Na sterydach, czyli pełne zmian i transformacji łagodnego w ostre i odwrotnie UNO Flip. Dziś pragnę wam się pochwalić, że uzupełniłem rodzinkę tych gier o DOS! Zobaczmy co Mattel zrobił, by urozmaicić tę znaną rozgrywkę. Zagrajmy więc w DOS! Wydawnictwa Mattel
Zasady gry DOS! – Skrót instrukcji
Każdy z graczy dostaje 7 kart, a grę rozpoczyna uczestnik, który drogą losowania wybrał najlepszą kartę. Na środek stołu wykładane są dwie karty w postaci 2 stosów i zadaniem uczestnika w swojej turze jest za pomocą maksymalnie dwóch kart dopasować się do jednego ze stosów. Za „Dopasowanie” uznaje się niczym w UNO! Zgodność wyłożonych kart z wartością kart na stosie. Haczyk polega na tym, że tu liczy się WARTOŚĆ, kolor jest drugoplanowym bohaterem. Możesz dopasować jedną kartę, która ma tę samą wartość, bądź dwie karty, których suma daje wymaganą przez stos liczbę.
Jeżeli uda się dopasowanie, możecie się pozbyć kart. Jeśli natomiast dopasowanie się nie uda, dobieracie kartę i kończycie kolejkę. Posiadacz dwóch kart na ręku musi krzyknąć DOS. Wygrywa turę ten, który pozbędzie się kart, a nagrodą są punkty z pozostałych kart rywali. Celem zwycięstwa jest zdobycie 200 punktów.
Czas na bonusy i karty specjalne. Jeżeli dopasujecie kartę jednocześnie wartością i kolorem jednego stosu, możecie pozbyć się z ręki dodatkowej karty i stworzyć nowy stos. Jeżeli natomiast ta sztuka uda się na obu stosach to oprócz pozbycia się karty celem stworzenia nowego stosu, to zmuszasz rywali do dobrania dodatkowej karty.
Karty specjalne są tylko dwie. Jest to dzika 2, która ma wartość 2, lecz potrafi zastąpić dowolny kolor, co pomoże w zdobyciu bonusu za dopasowanie. W talii są też kolorowe hashtagi, które mają określony kolor, ale potrafią zastąpić dowolną liczbę. To też jest cenna karta, która pomoże w pozbyciu się kart i dopasowaniu bonusowym.
Ocena
Kto grał w poprzednie gry tego typu, to wie czym charakteryzują się pudełka i aspekty graficzne tej gry. Dos, to pudełko, które bardzo łatwo rozwalić, bo talia kart jest spakowana dość hermetycznie i o rozwalenie pudełka łatwo. Instrukcja wielojęzykowa jest napisana prostym i zrozumiałym językiem, a wygląd kart jest bardzo przyjemny dla oka.
Każda gra musi być ładna, by się sprzedać. Czy rozgrywka też się tu sprzedaje? Szczerze powiem, nie jestem tym zbytnio kupiony. To nie jest ten typ gry, do której mnie UNO! Przyzwyczaiło. Ok. Mamy przyjemna i prostą grę, której tura jest szybka i czasu nie pochłania dużo. Prosta logiczna matematyczna gra, która ma coś z UNO, czyli cel zdobycia punktów przez pozbycie się swoich kart w iście makaowym stylu.
Powiedziałem, że jest bardzo przyjemne, bo bardzo proste i bardzo łagodne. Mamy karty, zmienione zasady gry a karty specjalne raczej pełnią funkcję Jokerów, aniżeli kart akcji. Uno mnie przyzwyczaiło do interakcji pomiędzy graczami, a legendarne negatywne +4, STOP spowodowały moją miłość do złośliwości w tej grze karcianej. Tu interakcji jest znacznie mniej, bo gra się głównie na własnym podwórku. Może dla niektórych złagodzenie reguł i zmniejszenie interakcji pomiędzy graczami pasuje. Moim zdaniem zabranie tego czegoś, za co markę UNO! można pokochać zepsuło grę DOS!.
Na koniec
Jeżeli miałbym nazwać grę DOS! inaczej, to dla mnie jest to mało udany eksperyment, który mi nie przypadł do gustu. Jako luźna, przyjemna gra karciana ten tytuł spełnia swoje wymagania. Jest to prosta i szybka karciana, która jest familijnym tytułem, który nie jest zbytnio wymagający. Brakuje mi w tej grze interakcji i negatywnej interakcji, czyli czegoś, za co „UNO!” jest kochaną grą i dzięki czemu ta marka jest kultowa.
