Przewidywany czas czytania to 5 minut.
Przewidywany czas czytania to 5 minut.Każdy z nas na pewno ma swoje ulubione tytuły z dzieciństwa. Są to gry często już zapomniane, z archaiczną grafiką i przestarzałymi mechanikami. Nie należy jednak lekceważyć siły nostalgii! Co ciekawe, po dziś dzień na rynku pojawiają się tytuły stylizowane na gry retro. Nasuwa się więc pytanie – dlaczego? Technologia idzie ciągle do przodu, dostajemy coraz bardziej zaawansowane produkcje, jednakże często hitem stają się właśnie te przypominające gry sprzed dekady lub jeszcze starsze. Powodów jest kilka, przyjrzymy się im, razem z przykładami w dalszej części tekstu.
Hotline Miami – Brutalny klasyk
Poruszając temat gier retro i indie, jednym z pierwszych skojarzeń jest często Hotline Miami. Tytuł ten zapisał się w historii dzięki swojemu unikalnemu stylowi, rozgrywce i niezapomnianej ścieżce dźwiękowej. Jest to gra akcji o szybkim tempie i wysokiej brutalności, co jest jednym z powodów wybrania minimalistycznej grafiki.
Przybliżając odrobinę samą grę, akcja dzieje się w Miami, jak sama nazwa wskazuje. Jest to alternatywna historia Stanów Zjednoczonych, w której to po przegranej wojnie z Rosją o Hawaje i zniszczeniu San Francisco bombami atomowymi, Ameryka zmuszona jest do zawarcia niewygodnego pokoju. Wcielamy się w weterana wojennego, który otrzymuje tajemnicze telefony z adresami, zakłada gumowe maski zwierząt, a następnie morduje wszystkich napotkanych tam rosyjskich gangsterów. Naszym celem jest więc “czyszczenie” kolejnych poziomów w rytm muzyki elektronicznej, mając do dyspozycji bardzo skąpo przedstawioną fabułę.
Prosta, pikselowa grafika to nie tylko decyzja techniczna i stylistyczna, ale też zwyczajnie praktyczna. Jest to gra indie, prosta grafika idealnie pasuje do w gruncie rzeczy prostej rozgrywki. Hotline Miami nie mogłoby być zbyt realistyczne, ze względu na poziom przedstawionej brutalności. Cała seria zyskała na tym jednak wiele, stała się rozpoznawalna i zyskała masę fanów.
Songs of Conquest – Wielki hołd
Na pewno znacie Heroes of Might and Magic III, grę strategiczną umieszczoną w fantastycznym świecie pełnym magii i wszelkiego rodzaju magicznych istot. Jest to tytuł kultowy, szczególnie w Polsce, mający swoich fanów po dziś dzień. Seria Might and Magic dostarczyła nam szereg zróżnicowanych produkcji, jednak brakuje tutaj duchowego odtworzenia legendarnej trzeciej części. Rozwijane są modyfikacje, organizowane są turnieje, gracze mają jednak ochotę na coś nowego, jednak paradoksalnie starego, w podobnym klimacie.
Tutaj właśnie pojawia się Songs of Conquest, duchowy spadkobierca tej kultowej produkcji. Podobieństwa są nie do ukrycia. Jest to tak samo gra strategiczna, w której poruszamy się po baśniowych mapach, rozwijając zdobyte miasta i rekrutując jednostki. Turowy model walki bardzo przypomina ten z HoMM III, z mapami z heksagonalnymi polami. Mamy jednak sporo różnic, dających powiew świeżości. Podczas walki znaczenie ma także wysokość, a rzucanie czarów opiera się na punktach generowanych przez jednostki, bez ograniczenia jednego czaru na turę.
Rozgrywka w Songs of Conquest, wraz ze stylem i animacjami opartymi na sprite’ach, idealnie odzwierciedla styl retro, jednocześnie oferując graczom coś nowego. Gorąco polecam ten tytuł wszystkim fanom HoMM III, jak i gier strategicznych w ogóle. Tym bardziej że dopiero co opuścił fazę wczesnego dostępu i został oficjalnie wydany.
Gry retro – Boomer shootery
Określenie “Boomer Shooter” zostało właściwie stworzone dla gier FPS stylizowanych na retro. O ile wcześniej używane bardziej jako żart, obecnie jest to pełnoprawny gatunek gier komputerowych. I nie ma się czemu dziwić, produkcji tego typu mamy obecnie ogrom. Skąd jednak bierze się ich popularność? Jest to kwestia zmian w branży. Gry FPS AAA coraz bardziej stawiają na “kinowe przeżycia” i (podobno) coraz lepszą grafikę. Cierpi na tym sama rozgrywka i jakość, kampanie single player często trwają zaledwie kilka godzin, co w połączeniu z wysokimi cenami zaczęło odstraszać graczy. Boomer shootery to swego rodzaju powrót do korzeni, gdzie najważniejsza jest właśnie satysfakcjonująca rozgrywka i unikalny styl graficzny.
Przykładem takich produkcji będzie tu multum, zaczynając od DUSK. Produkcja ta przypomina wrzucenie do blendera takich gier jak Quake, Heretic, Blood i innych z epoki, a następnie ulepienie z powstałej masy jednego wielkiego hołdu dla tych tytułów. Project Warlock to natomiast Wolfenstein 3D na sterydach z domieszką Duke Nukem. Gra oferuje nam aż 60 poziomów, dostarczając po drodze masę broni i przeciwników, wszystko w ładnym, pikselowym stylu. Najnowszym boomer shooterem jest jednak stylizowany na anime z lat 90’ MULLET MADJACK, czyli retro FPS z elementami rogue-lite. Walczymy tutaj z robotami, mając jedynie 10 sekund życia bez kolejnego zastrzyku dopaminy.
Boomer shootery to odpowiedź twórców na potrzeby graczy. Fabuła i nowoczesne osiągnięcia graficzne odchodzą tu na bok, robiąc miejsce dla najważniejszego elementu gier komputerowych – Dobrej zabawy!
Dwarf Fortress – Symulator ostateczny
Gry symulacyjne najczęściej kojarzą się nam z jak najdokładniejszym odtworzeniem prawdziwego świata. Takie serie jak Truck Simulator lub Farming Simulator mają swoich zagorzałych fanów, którym zależy właśnie na tym realizmie. Co jednak, jeżeli twórcom zależy na jak najdokładniejszym odtworzeniu całego świata, niekoniecznie tego prawdziwego? Wtedy powstaje Dwarf Fortress!
Jest to produkcja rozwijana już od dwóch dekad. Jej głównym założeniem jest samodzielne stworzenie i opiekowanie się kolonią krasnoludów. Wszystko opiera się jednak na wygenerowanym od zera świecie, będącym chyba najbardziej złożonym w historii gier. Mowa tu o unikalnych formacjach skalnych i minerałów we właściwym ich środowisku, oraz setkach zwierząt, potworów i stworzeń, w sporej mierze unikalnych dla świata. Same krasnoludy mają swoją osobowość i potrzeby, są nawet zdolne do tworzenia dzieł sztuki. Nawet pogoda jest w pełni symulowana, z uwzględnieniem wiatru, temperatury i wilgotności powietrza, co przekłada się na odpowiednie zjawiska pogodowe.
Pomimo długiego i niemającego jak na razie końca rozwoju, Dwarf Fortress cały czas utrzymuje stylistykę retro. Powodów jest kilka. Po pierwsze, głównym celem twórców jest sama symulacja, postęp prac szacują na razie na “jedynie” 44%. Druga sprawa, fani tworzą własne zestawy tekstur, dzięki czemu każdy może dowolnie wpływać na wygląd gry. Po trzecie, i najważniejsze, gdyby produkcja miała bardziej zaawansowaną grafikę, byłaby niemożliwa do uruchomienia przy takiej skali złożoności symulacji. Stylistyka retro jest więc tu narzucona odgórnie przez samą ideę gry.
Gry retro i ich styl są więc często efektem kilku czynników. Najczęściej jest to ogólnie narzucona stylistyka, pasująca do produkcji. Może to być motywowane ograniczeniami systemowymi lub samych twórców. Może też być efektem nostalgii twórców i graczy, za grami z dzieciństwa i prostszymi czasami, w życiu jak i gamedevie.
