Przewidywany czas czytania to 2 minuty.
Po raz kolejny pomówmy i zagrajmy w skojarzenia. Dość łatwo szukać skojarzeń dotyczące jednego słowa, obrazku, czy dźwięku. Gra w skojarzenia jest jedną z zabaw rozgrzewkowych teatrów impro, bo szybkie budowanie skojarzeń to podstawa dobrze zagranej improwizacji. Czas to zadanie utrudnić i po raz kolejny poszukajmy jednego skojarzenia do dwóch słów i odwrotnie. Czas zagrać w grę, która sprawdzi nasze szczęście do skojarzeń. Zagrajmy w „Gra w Zielone” wydawnictwa Rebel.
Gra w Zielone — Skrót zasad.
Gra w Zielone jest grą kooperacyjną, czyli wspólnymi siłami uczestnicy starają się pokonać grę jak najlepiej. By tę grę przygotować, trzeba wziąć swoją koniczynę, mazak i losowe 4 karty i losowo ułożyć je na własnej planszy. Pierwszym zadaniem uczestników jest patrząc na swoją planszetkę utworzyli i napisali na każdym z listków po jednym skojarzeniu łączącym dwa zewnętrzne słowa z kwadratu, a że kwadrat ma 4 boki, to wymagane są 4 skojarzenia. Po ukończonej czynności wysypujemy karty z planszy i losujemy intruza, którego wtasowujemy do naszych 4 kart. Kolejna czynność to oczekiwanie na swoją rolę narratora, gdzie pokaże swoją pustą koniczynę ze skojarzeniami i 5 kart. Zadaniem współgraczy jest na podstawie skojarzeń głównych dopasować do nich pary słów i ułożyć układankę w stanie pierwotnym. Problem w tym, że koniczynę tworzy 4 karty, gdzie właściwych jest tylko 8 słów z dostępnych 16, a dostajecie 5 kart i dwadzieścia słów w puli.
Na ułożenie układanki macie dwie próby. Po pierwszej próbie narrator weryfikuje wasze typy i dostajecie 1 punkt za dobrze ułożony kwadrat. Jeśli wszystkie kwadraty są ułożone poprawnie, otrzymujecie 4 punkty plus 2 punkty bonusu. Natomiast jeśli pojawi się błąd, gospodarz tury wam to zasygnalizuje i da wam drugą szansę. Po prostu zdejmie kwadraty, które są ułożone źle. Po drugiej próbie widz znów weryfikuje plansze i przyznaje po jednym punkcie za dobrze ułożone karty. Tura gracza się kończy i role się zmieniają: Weryfikatorem zostaje kolejny z graczy a grę kończymy kiedy wszystkie koniczynki zostaną sprawdzone i każdy zajmie rolę widza. Koniec gry to podsumowanie i podliczenie punktów.
Ocena
Graficznie i estetycznie gra wygląda na luźną i ładnie wyglądającą grę ze ścieralnymi koniczynkami i bardzo bogatą bazą haseł. Tak faktycznie jest i jest to wszystko zamknięte w skromnym opakowaniu, które nie zajmuje wiele miejsca. Tu będę tylko chwalił. Ten patent z koniczynkami rządzi. 🙂
No i znowu gramy w tytuł imprezowy oparty o znane gry w skojarzenia. Takie coś już było w „Daj namiar„, „Bitwa na skojarzenia”, „Tajniacy” i mnóstwie innych gier. Tak jak w „Daj namiar” mamy za zadanie znaleźć do dwóch słów jedno skojarzenie, ale to już jest inna zabawa. Pierwsza rzecz, to bardzo prosta zabawa pojmowana w minutę. Trochę gry w skojarzenia, troszku Masterminda, troszkę puzzli, a to wszystko w atmosferze współpracy. Druga rzecz, niby podobna współpraca, ale inna. Tu w odróżnieniu od innych gier mamy możliwość poprawek i kiedy nasze pierwsze myśli są błędne, tak widząc, gdzie jest dobrze, a gdzie jest źle, mamy szansę to wszystko naprawić. To bardzo dobry zabieg, który kształtuje wyobraźnie i intuicje uczestników. Skoro jedna karta jest ułożona dobrze, to nie dość, że jestem bogatszy o punkt. Odkryłem 2 dobre hasła w układance z 8, tak też wiem, że poprawiając, znam i skojarzenie główne i dobre hasło prościej mi będzie okiełznać wyobraźnię widza i odkryć drugiego do pary.
Bardzo mi się też podoba pomysł na intruza. W ogóle cała ta gra jest oparta o fantazyjną loterię, gdzie szczęściu może pomóc wyobraźnia z gumy. O co chodzi? Czasami dobrze ulokowane dwa słowa potrafią dać jasne skojarzeniem, a czasami 2 hasła i zadanie znalezienia wspólnego słowa jest wyzwaniem, które bawi. Czasami obserwując grę kompanów, byłem w szoku, jaką to kreatywnością się oni wykazywali. Ciągle chodziła mi po głowie myśl, jakimi to drogami myślowymi chodziliby po nitce do kłębka skojarzyć nietoperza i rodzinę z sierotą. Co robi intruz? Dobrze wylosowany? Uprzykrzyć grę i doprowadzić do dylematów i niespodzianek, gdzie po weryfikacji przekonujemy się, że kwadrat, jakiego byliśmy pewni, był tym niepotrzebnym.
Czy coś przeszkadza? Nie wiem. Jak przeglądałem zasady gry, to miałem wrażenie, że jest to robienie gier na jedno kopyto, gdzie gramy w skojarzenie jednego słowa do dwóch haseł. Siadłem do gry i pomimo podobieństw do „Daj namiar” odkryłem coś innego.
Na koniec
Gra w zielone to tytuł o bardzo dobrym wyglądzie i bardzo prostych, szybkich i przyjemnych zasadach. Cały fun opiera się na wyobraźni i szukaniu odpowiednich skojarzeń do haseł, a później odwrotnie. Szukaniu haseł, do utworzonych skojarzeń. Wszystko to na przyjaznej łapie współpracy i świetnej zabawy pełnej pożytku. Co można wynieść z tej gry. Świetne narzędzie poszerzające wyobraźnie, grę, która kształtuje zasady dobrej, owocnej współpracy i zasady dobrej dyskusji i kolejną grę imprezową, która może nie jest mega hitem, ale potrafi uprzyjemnić dość familijny bądź koleżeński czas na dobre 40 minut. Polecam.
