Atypowy – „Na pierwszym miejscu stawiamy osobę, a nie jej dolegliwość”

Przewidywany czas czytania to 4 minuty.

---

„Atypowy” to serial o dojrzewaniu, którego głównym bohaterem jest osiemnastoletni chłopak z autyzmem o imieniu Sam . Chłopak poszukuje miłości i niezależności, jednoczenie pragnąć poznać samego siebie.

„Na pierwszym miejscu stawiamy osobę, a nie jej dolegliwość” – Atypowy

Już w początkowych scenach zauważyłam, że „Atypowy” to produkcja, która porusza tematy tabu oraz pomaga w wytworzeniu innego poglądu na świat i otaczającej nas rzeczywistości.

Autyzm to przypadłość, która wbrew pozorom rzadko pojawia się w jakichkolwiek produkcjach filmowych. Dlaczego? Być może ze strachu przed niewłaściwym ukazaniem zaburzeń? Z obawy przed zbagalitezowaniem poważnej sprawy?

Jednak Netflix idealnie zobrazował chorobę, wpuszczając nas do głowy chłopaka. Narracja jest prowadzona głównie z perspektywy Sama, przez co jesteśmy w stanie spoglądać na świat z jego perspektywy.

Serial zachęca widza do czerpania wiedzy na temat autyzmu. Przykładowo, po obejrzeniu kilku pierwszych odcinków, z ciekawości weszłam w google i czytałam informacje o chorobie przez bardzo długi czas.

Pokazuje nam również jak czują się osoby z daną przypadłością, jak odbierają krążącą wokół nich rzeczywistość. Jakie są ich granice, czego nie lubią. Dowiadujemy się również czym jest dla nich szczerość i umiejętność panowania nad pewnymi zachowaniami.

Wątki poboczne

Mama Sama, Elsa, jak to troskliwy rodzic, całą swoją uwagę skupia na chłopcu. Oddala się od męża, Douga, który swoją drogą przez większość serialu stara się nawiązać relacje z synem. Jest jeszcze młodsza siostra, Casey. Nie nazwałabym jej typową nastolatką, bo mimo że przeżywa swoje pierwsze miłości, zakochuje się na okrągło, nie każdy ma autystycznego, nie do końca sprawnego umysłowo brata.

Dziewczyna próbuje nawiązywać z Samem zdrowe relacje, jednak czasem przytłacza ją fakt, że chłopiec jest zawsze stawiany na pierwszym miejscu. Dodatkowo dochodzą do tego wiecznie kłócący się rodzice, skrywający wiele sekretów do odkrycia. Gardnerzy z pewnością nie są stereotypową amerykańską rodziną.

Serial wyróżnia się sporą różnorodnością w postaciach, zachwyca bogato zarysowanymi bohaterami. Natomiast kreacje aktorskie w „Atypowym” są bardzo przekonywujące. Gra aktorów spełnia wszystkie moje oczekiwania, być może nawet wykracza poza poziom tych typowych obyczajowych seriali Netflixa.

Weźmy pod uwagę również to jak świetnie odgrywana jest rola Sama. Aktor, który przedstawia jego postać, Keir Gilchrist, wykonał dobrą robotę, zważając na to, że sam nie ma autyzmu oraz jak sam mówił w wywiadach, nie miał wcześniej do czynienia z tą przypadłością.

Serial warty obejrzenia?

Decydując się na „Atypowego” spodziewałam się typowej komedii obyczajowej. Było to dla mnie takie przysłowiowe „zapchaj dziurę” w oczekiwaniu na kolejny sezon innego serialu.

Mimo to, zostałam mile zaskoczona. Produkcja okazała się tak wciągająca, że oglądałam odcinek po odcinku, zaciekawiona losem głównych bohaterów. Nie zdążyłam się obejrzeć, a całe osiemnaście odcinków znalazło się na liście obejrzanych.

Z niecierpliwością czekam na kontynuacje, która mam nadzieję nadejdzie. Ale patrząc na pozytywny ozew ze strony widzów, nie musimy się martwić o zakończenie serialu na drugim sezonie.

Z czystym sercem polecam serial. „Atypowy” to lekka produkcja na luźne wieczory, kiedy jedyne czego chcesz to wygodne usadowienie się na kanapie, zrobienie popcornu i obejrzenie czegoś przyjemnego.. Zrelaksujesz się, pośmiejesz, a przy okazji wyedukujesz z niektórych tematów.

Tutaj znajdziesz seriale podobne do Atypowego – lista 6 produkcji!

[wp-review]