Przewidywany czas czytania to 4 minuty.
Przewidywany czas czytania to 4 minuty.Dziś topka gier z efektem balonika, czyli gier, które były hitami, lecz dziś powietrze z nich uszło i dziś zajmują miejsce na półce. Nie są to gry złe, lecz hype na nie minął. Dlaczego? Ja widzę tylko jeden powód. Rynek gier jest tak zaawansowany, że setki premier gier rocznie i kilka nowych wydawnictw działa na człowieka jak na Andiego z Toy story. Ten Bohater kultowej bajki zafascynowany Buzzem Astralem odstawił na bok Chudego. Na szczęście tak jak w grach Andy darzy miłością i Chudego i Buzza. Tak jak w grach, bo te tytuły, które wam wspomnę, nie są już hitami, ale raz na jakiś czas wrócić do nich lubię. Zapraszam.
Na miejscu 7 – RED7
Red7 od Lucrum Games, to prosta gra karciana, która odbiła się fenomenem. Powstała nawet gra mobilna. O co w niej chodziło? Na start dostawał każdy po 7 kart i kartę rozpoczynającą paletę. Kto będzie miał najwyższą kartę ten wygrywa i grę rozpoczyna sąsiad po jego prawicy. Cel gry? Wygrać, bo jak nie wygrywasz, to odpadasz. W swojej turze możesz albo zagrać kartę do palety, albo do tła… zmieniając regułę zwycięstwa, albo i do palety i do tła. Proste, albo tworzysz zwycięską paletę, albo jak nie masz możliwości to zmieniasz regułę, a jak i to nie pomaga, to rzucasz karty i odpadasz. Grę wygrywa ostatni na placu boju. Kiedyś hit, dziś miła gra karciana.
Na miejscu 6 – Domek
Domek, czyli gra familijna dla każdego o obłędnym wyglądzie i prostych, choć mózgożernych zasadach. Cel gry? Zbudować domek najbogatszy w punkty i bonusy. W swojej turze na torze dobierania wybieramy pokoik do domku i przynależną do niej dachówkę, dodatek do mieszkania, czy fachowca, który nam w układance pomoże. Punkty są liczone za pomieszczenia, ich wielkość i ich sąsiedztwa. Bonusy za dach i dodatki mieszkaniowe. Bardzo dobrze zrealizowany estetycznie i technicznie tytuł, który bawił, choć już jako fenomen tej gry nie uważam. Po prostu pojawiły się gry lepsze. Kto wie, może powstanie „Domek 2”?
Na miejscu 5 – Tajniacy
Dla niektórych gra słowna, dla innych hit imprezowy. Są tacy, którzy tajniaków nazywają ice breakerem i zabawą towarzyską. Wielokrotnie nagradzana gra, która miała edycję słowną, obrazkową i na dwie osoby. Na czym polega zabawa? Dwie drużyny walczą o zwycięstwo w grze, gdzie liderzy znają scenariusz gry. Scenariusz to siatka agentów niebieskich, bądź czerwonych rozrzucona na polu gry 25 kart. Cel gry? W nietypowej grze w skojarzenia naprowadzić swoją drużynę do wskazania wszystkich swoich agentów. Nietypowa, bo liderzy mają do dyspozycji jedno słowo wskazówki oraz określenie liczb kart, które zgadzają się ze swoim typem. Drużyna ma za zadanie wskazać kartę. Zgadnie dobrze? Gra dalej. Spudłuję? Kolejka przechodzi na drużynę przeciwną. Uwaga! Wśród tych 25 kart jest karta zabójcy i która drużyna go wskaże odpada! Zabawna gra słowna, która dobrze się zestarzała, gdyż się ją miło wspomina i fajnie do niej usiąść. Jednego zdania o niej nie zmienię! Gdyby nie zabójca, gra byłaby siermiężnie nudną zabawą słowną, a tak… są emocje jakieś.
Na miejscu 4 – Ryzyk Fizyk
Kiedyś moja ulubiona gra quizowa, gdyż marzyłem o Polskiej edycji „Wits and Wagers”. Zabawa łączyła w sobie szał quizu z klimatem kasyna. Każdy z graczy ma swój mazak, tabliczkę i kasę do obstawiania. Cel gry? W ciągu 7 pytań zarobić jak najwięcej. Lider gry czyta pytanie, na które odpowiedzią jest liczba, lub procent. Zadaniem uczestników przez pierwsze 30 sekund było napisać swój typ i przez kolejne 30 sekund obstawić, która z tych odpowiedzi jest poprawna. Jako poprawną uznaje sie odpowiedź, która jest najbliższa prawdziwej, ale jej nie przewyższa. Kto udzielił takiej odpowiedzi dostają 300 dolców, a kto postawił na tą odpowiedź pieniądze dostaje pomnożone przez kurs (od 2 do 1 do najbardziej ryzykownego 6 do 1) Oczywiście kasa z niewłaściwych odpowiedzi przepada. Gra świetna, nie na wiedzę, a na intuicję. To, co w niej uwielbiam to nie przewidywalność. Jest w tutejszej topce z jeszcze jednego powodu oprócz rynku gier pełnej gier lepszych i lepszych. Tym powodem jest ogranie wszystkich pytań i oczekiwanie na kolejne edycje, kolejne dodatki.
Na miejscu 3 – Times up
kultowa gra w kalambury z elementem gry w memory. Drużyny walczą o zwycięstwo, w grze na 40 haseł. W pierwszej rundzie jest pełna swoboda. Pokazujący ma swoim opowiadaniem naprowadzić swoją drużynę na hasło, a odgadujący wiele prób na odpowiedź? Limit czasu na jedną rundę? 30 sekund. Gramy do wykorzystania wszystkich 40 haseł. Druga runda jest trudniejsza, bo te same hasła pokazujący musi opisać jednym słowem, a odgadujący mają tylko jedną próbę odpowiedzi. Reszta zasad niezmienna. Trzecia runda, to kolejne utrudnienie. Te same 40 haseł pokazujący ma pokazać , a odgadujący nadal mają tylko jedną próbę odgadnięcia hasła. Gra świetna hitowa, bo mamy i kalambury i pamięć i coś z quizu, bo hasła są różnorodne od postaci, do osób poprze miejsca… Cały wachlarz tematyczny tam możemy znaleźć. Fajna gra, która szybko się nudzi.
Na miejscu 2 – Karty przeciwko ludzkości/ karty dżentelmenów/ loża szyderców
Czyli niegrzeczne gry, które mają mechanizm wybierania zwycięzcy danej rundy. Zabawa jest taka. Gracze dostają karty odpowiedzi, a lider gry czyta pytanie, bądź zdanie z luką. Zadaniem graczy jest wśród swoich kart znaleźć taką, która będzie najlepszą odpowiedzią. Sędzia miesza karty, odsłania je i wybiera swoją ulubioną dając właścicielowi punkt. Pomysł na grę znany i lubiany, choć widzę, ze na rynku są bardziej niegrzeczne gry i one zmuszają gracza do większego wysiłku niż wybór karty. Dylemat wagonika jest świetnym przykładem, który może i w poziomie humoru jest podobnie brutalny, ale jak nawet najgorszą kartę dobrze przyargumentujesz, to wygrasz. W grach typu Cards Against humanity kreatywność jest ograniczana, bo narzucana przez raz dobrą, a raz kiepską rękę.
Na miejscu 1 – Monopoly
Najpopularniejsza gra familijna, którą albo się kocha, albo nienawidzi. Monopoly, czyli zabawa na kupowanie miast, domków, hoteli z kultowymi już dworcami i polem „Idź do więzienia”. Powstaje sporo edycji tematycznych, miejskich oraz takich, które w regułach mieszają. Od gry na oszukiwanie, po grę dla pechowców. Widzieliśmy Monopoly na temat każdego serialu Netflix (no dobra! Większości), jak i edycje bez banku, ale z kartami. Problem z tą grą mam jeden. Jakakolwiek by to edycja nie była i jakkolwiek byśmy się nad nią nie zachwycali, ta gra szybko swój balonik zachwytu odpompowuje i gra może jest niezła i lubiana przeze mnie, tak… Po krótkim zachwycie pojawia się monotonia i ciesze się, że coraz częściej twórcy mechanicznie czynią ten tytuł szybszy do rozegrania.
A wy jakie gry darzyliście zachwytem, a dziś są one pozycją na półce?
